Beschrijving

FLIRT 3

De Stadler FLIRT (acroniem voor Flinker Leichter Innovativer Regionaltriebzug) is een elektrisch treinstel van de Zwitserse firma Stadler Rail.

De FLIRT is ontstaan uit een aanbesteding voor nieuwe regionale treinen van de Zwitserse SBB, die deze wilde gebruiken op S-Bahn-netwerken rond Zug en Basel. Deze aanbesteding was een directe concurrentie met Bombardier, dat voor deze aanbesteding echter kon bouwen op een bestaand concept. In een periode van 20 maanden werd een compleet nieuwe trein ontwikkeld, welke de aanbesteding voor 42 treinstellen met een optie voor nog eens honderd stellen won. Kenmerken van de FLIRT zijn het snelle optrekken, de grote remkracht en het lage gewicht. De eerste versie kreeg een maximumsnelheid van 160 km/h, wat opvallend snel is voor het korte-afstandsverkeer waarvoor deze bedoeld is.
Op basis van deze aanbesteding werd een modulair concept gemaakt, wat daardoor goed aan kan sluiten op de eisen en wensen van de klant. Deze verschillen in veel verschillende opzichten, zoals de maximumsnelheid (120 tot 200 km/h), de lengte (twee tot zes rijtuigen), de vloerhoogte (55 of 76 cm) en de aandrijving. Toch blijft de basis van de trein bij de verschillende versies hetzelfde. De uiteinden van de rijtuigen rusten op Jacobsdraaistellen, waardoor brede rijtuigovergangen ontstaan. De aandrijving maakt gebruik van IGBT-gebaseerde spanningssystemen, die de inductiemotoren aandrijven, welke zich in de draaistellen van de kopbakken bevinden. Bij langere treinstellen en treinstellen met een hogere maximumsnelheid kan daarnaast een extra motor geplaatst worden in een draaistel in het midden van de trein, om het goed functioneren van de trein te waarborgen.

Sinds 2013 worden Flirt-treinen geleverd met een nieuw design, dat bekendstaat als Flirt 3. Dit design was nodig, nadat de Europese Commissie nieuwe regels had opgesteld voor de botsveiligheid van treinen, de EN 15227-norm.
De FLIRT heeft uiterlijk veel weg van de GelenkTriebWagen, die eveneens door Stadler wordt gefabriceerd. Technisch zijn er echter nogal wat verschillen tussen de FLIRT en de GTW, waarvan ook op de spoorlijnen in Nederland diverse varianten rijden. Laatstgenoemd type heeft, in tegenstelling tot de FLIRT, een apart motorcompartiment en beschikt niet over jacobsdraaistellen. Ook heeft de GTW een variant met dieselelektrische aandrijving.
De grote mate van modulariteit maakte het treintype populair bij verschillende spoorwegmaatschappijen in Europa, waardoor de trein nu veelvuldig te zien is op het Europese spoorwegnet.

In Nederland rijden inmiddels diverse vervoerders, met treinstellen van het type Flirt 3: de Arriva FLIRT van Arriva, de Connexxion FLIRT van Connexxion (Valleilijn), de ET 25 van VIAS Rail, de Eurobahn FLIRT van Keolis Deutschland, de Keolis FLIRT van Keolis Nederland en de NS FLIRT & R-NET FLIRT van de Nederlandse Spoorwegen.